Historie oparte na faktach – reportaże, które musisz przeczytać

Świadomość tego, że czytamy opowieści pisane przez prawdziwe życie, wzmaga ciekawość. W reportażach literackich, mających epicką fabułę, najlepszy jest ich autentyzm. Niektóre przerażają, są brutalne i naturalistyczne, tak jak codzienność. Inne bawią do łez, pokazując komizm wielu sytuacji. Przed wami lista najciekawszych reportaży, które warto przeczytać!

Wojciech Tochman – Dzisiaj narysujemy śmierć

Rwanda 1994. Tochman w swoim reportażu oddaje głos tym, którzy przeżyli sto dni okrutnego ludobójstwa. Jego rozmówcy opowiadają o dramacie, z jakim przyszło im się zmierzyć, o wszechobecnej śmierci, o utracie bliskich, o gwałtach i niechcianych ciążach, oraz życiu w ciągłym strachu.

To historie ludzi ogołoconych z poczucia bezpieczeństwa, a także z własnej tożsamości, poczynając od ciała, w którym osiedla się wieczne cierpienie.

Głosy wydobywające się z najgłębszych zakamarków zranionej psychiki, są oszczędne, wprost szokujące.

Oprócz ofiar i katów, Tochman pyta również świadków. Co to właściwie znaczy być świadkiem? Jaką rolę ma świadek? I dlaczego cały Świat Zachodu patrzył na rozcięte maczetami ciała?

Reportaż zmusza do przemyśleń. Oprócz rzezi i okrucieństwa, porusza temat dzisiejszego statusu kobiet i ich uprzedmiotowienia w rwandyjskiej społeczności. Odpowiedzialność świata za śmierć może być wstrząsająca.

Dlaczego chcę o tym opowiadać? Komu i po co? Tym, którzy powiedzą, że nie wiedzieli? Że nie znali prawdy? Ale gdzie jest granica między mówieniem prawdy a epatowaniem?

Barbara Demick – Światu nie mamy czego zazdrościć

Wielokrotnie nagradzane dzieło literatury faktu. O życiu w Korei Północnej nie wiemy prawie nic. Autorka znalazła sposób, by przybliżyć nam rzeczywistość kraju ogarniętego mrokiem i ciemnością, i otworzyć oczy na świat, którego inaczej nie sposób poznać.

Rozmawia z ludźmi, którym udało się uciec z kraju filtrującego wszelkie informacje. Kanwa jej książki to losy sześciu osób, których obserwujemy, kiedy próbują żyć wbrew wszystkiemu, nie rezygnując z marzeń i ambicji.

Wstrząsające jest to, jak bardzo zaślepieni są mieszkańcy tego państwa, ponieważ władza całkowicie zakłamała rzeczywistość. Autorka posiada ogromną wiedzę na temat historii Korei Północnej, która w połączeniu z pisarskim kunsztem, daje reportaż doskonały.

Bo dobry reportaż to ten, który pyta i odpowiada, intryguje i wpływa nieodwracalnie na to, jak postrzegamy świat i relacje międzyludzkie.

W tym przypadku okazuje się, że nawet w najcięższych chwilach człowiek potrafi odnaleźć w sobie pokłady piękna wewnętrznego i dobra.

Przeczytać - w ramach ostrzeżenia przed totalitaryzmem. Przeczytać – dla wiary w ludzi.

Swietłana Aleksijewicz – Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka

Książka to wyprawa do Rosji, podróż przez wspomnienia różnych ludzi – lekarzy, inżynierów, polityków, robotników – których łączy wspólna rzeczywistość. To szczere, niezwykle intymne opowieści o sowieckim systemie, historii ZSRR i dzisiejszej Rosji.

Bohaterowie mówią o upodleniu, o rozczarowaniu władzą i spustoszeniu w sposobie myślenia.

Bo Rosja to stan umysłu, a rosyjska dusza okazuje się być czymś zaskakującym i tajemniczym, bo lubi walczyć dla idei, bo wierzy w pieśni przeszłości i niespełnione obietnice.

Kategorie europejskie nie istnieją, jest za to podział na bogaczy i biedotę. Podobno o Rosji wiemy dużo, ale ogrom ludzkich tragedii razi pełną mocną i wzbudza emocje.

Historie różnorodne a każda z osobna - przejmująca. Autorka obrazuje bezprawie lat dziewięćdziesiątych, rzeczywistość dużych miast i małych prowincji. Uderza w dzisiejszy konsumpcjonizm i bezideowość. Warto zmierzyć się z tak absurdalną Rosją.

Dariusz Rosiak – Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan

Rosiak proponuje reportaż o zapomnianych przez historię i Europę małych grupach społecznych, a tym samym o znikającym świecie.

Oto stawia przed nami problem kultury, śmierci i prześladowania. Unika moralizatorskiego tonu, na rzecz subtelnego, obrazowego opisu spotkania z drugim człowiekiem.

Wschodni Chrześcijanie są brutalnie wysiedlani, zastraszani i zabijani przez muzułmańskich fanatyków.

Autor dyskretnie sygnalizuje, że patrzymy na to, a może jedynie przyglądamy się z głuchym sumieniem, przez co godzimy się na destabilizację międzykulturowego dialogu.

Rozmówcy Rosiaka bardzo trafnie komentują sytuacje, w jakich się znajdują, mówią o tożsamościowych wyborach, etnicznym konflikcie oraz wpływie małej i wielkiej polityki na tak zwane życie.

Każdy z nas zabiera tylko tyle przeżyć, dat, uczuć, ile zdoła udźwignąć. Wpycha je w różne zakamarki schowka zwanego pamięcią, a potem formatuje w ulubione kształty.