Historie oparte na faktach – reportaże, które musisz przeczytać
Wojciech Tochman – Dzisiaj narysujemy śmierć
To historie ludzi ogołoconych z poczucia bezpieczeństwa, a także z własnej tożsamości, poczynając od ciała, w którym osiedla się wieczne cierpienie.
Głosy wydobywające się z najgłębszych zakamarków zranionej psychiki, są oszczędne, wprost szokujące.
Oprócz ofiar i katów, Tochman pyta również świadków. Co to właściwie znaczy być świadkiem? Jaką rolę ma świadek? I dlaczego cały Świat Zachodu patrzył na rozcięte maczetami ciała?
Reportaż zmusza do przemyśleń. Oprócz rzezi i okrucieństwa, porusza temat dzisiejszego statusu kobiet i ich uprzedmiotowienia w rwandyjskiej społeczności. Odpowiedzialność świata za śmierć może być wstrząsająca.
Barbara Demick – Światu nie mamy czego zazdrościć
Wielokrotnie nagradzane dzieło literatury faktu. O życiu w Korei Północnej nie wiemy prawie nic. Autorka znalazła sposób, by przybliżyć nam rzeczywistość kraju ogarniętego mrokiem i ciemnością, i otworzyć oczy na świat, którego inaczej nie sposób poznać.
Rozmawia z ludźmi, którym udało się uciec z kraju filtrującego wszelkie informacje. Kanwa jej książki to losy sześciu osób, których obserwujemy, kiedy próbują żyć wbrew wszystkiemu, nie rezygnując z marzeń i ambicji.
Wstrząsające jest to, jak bardzo zaślepieni są mieszkańcy tego państwa, ponieważ władza całkowicie zakłamała rzeczywistość. Autorka posiada ogromną wiedzę na temat historii Korei Północnej, która w połączeniu z pisarskim kunsztem, daje reportaż doskonały.
Bo dobry reportaż to ten, który pyta i odpowiada, intryguje i wpływa nieodwracalnie na to, jak postrzegamy świat i relacje międzyludzkie.
W tym przypadku okazuje się, że nawet w najcięższych chwilach człowiek potrafi odnaleźć w sobie pokłady piękna wewnętrznego i dobra.
Przeczytać - w ramach ostrzeżenia przed totalitaryzmem. Przeczytać – dla wiary w ludzi.
Swietłana Aleksijewicz – Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka
Książka to wyprawa do Rosji, podróż przez wspomnienia różnych ludzi – lekarzy, inżynierów, polityków, robotników – których łączy wspólna rzeczywistość. To szczere, niezwykle intymne opowieści o sowieckim systemie, historii ZSRR i dzisiejszej Rosji.Bohaterowie mówią o upodleniu, o rozczarowaniu władzą i spustoszeniu w sposobie myślenia.
Bo Rosja to stan umysłu, a rosyjska dusza okazuje się być czymś zaskakującym i tajemniczym, bo lubi walczyć dla idei, bo wierzy w pieśni przeszłości i niespełnione obietnice.
Kategorie europejskie nie istnieją, jest za to podział na bogaczy i biedotę. Podobno o Rosji wiemy dużo, ale ogrom ludzkich tragedii razi pełną mocną i wzbudza emocje.
Historie różnorodne a każda z osobna - przejmująca. Autorka obrazuje bezprawie lat dziewięćdziesiątych, rzeczywistość dużych miast i małych prowincji. Uderza w dzisiejszy konsumpcjonizm i bezideowość. Warto zmierzyć się z tak absurdalną Rosją.
Dariusz Rosiak – Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan
Rosiak proponuje reportaż o zapomnianych przez historię i Europę małych grupach społecznych, a tym samym o znikającym świecie.Oto stawia przed nami problem kultury, śmierci i prześladowania. Unika moralizatorskiego tonu, na rzecz subtelnego, obrazowego opisu spotkania z drugim człowiekiem.
Wschodni Chrześcijanie są brutalnie wysiedlani, zastraszani i zabijani przez muzułmańskich fanatyków.
Autor dyskretnie sygnalizuje, że patrzymy na to, a może jedynie przyglądamy się z głuchym sumieniem, przez co godzimy się na destabilizację międzykulturowego dialogu.
Rozmówcy Rosiaka bardzo trafnie komentują sytuacje, w jakich się znajdują, mówią o tożsamościowych wyborach, etnicznym konflikcie oraz wpływie małej i wielkiej polityki na tak zwane życie.
