Stephen Hawking: książki nie tylko dla fizyków

Badał czarne dziury, wierzył w istnienie istot pozaziemskich i odradzał próby nawiązania z nimi kontaktu. Genialny umysł naszych czasów, nazywany Einsteinem współczesności, astrofizyk i kosmolog, autor rozpraw badawczych i ponad 20 książek popularnonaukowych – Stephen Hawking. Zobacz najciekawsze książki wybitnego naukowca.

Stephen Hawking: książki dla żądnych wiedzy

O Stephenie Hawkingu słyszał chyba każdy, a na pytanie o jego dokonania, większość odpowiada, że odkrył czarne dziury. Brytyjski astrofizyk, kosmolog, fizyk teoretyczny. Zostawił po sobie wiele publikacji naukowych i książek dla zwykłych ludzi, a także powieści dla dzieci, których współautorką jest jego córka, Lucy.

Przez trwającą ponad 40 lat karierę naukową cierpiał z powodu paraliżu ciała. Oto jego najpopularniejsze książki. Jeśli chcesz podarować książkę Hawkinga komuś, kto jeszcze go nie zna, wybierz jedną z poniższych.

1. Krótka historia czasu
2. Wszechświat w skorupce orzecha
3. Wielki projekt
4. Teoria wszystkiego, czyli krótka historia wszechświata
5. Krótkie odpowiedzi na wielkie pytania

Krótka historia czasu

To pierwsza popularnonaukowa książka wielkiego naukowca i jednocześnie klasyka literatury. Hawking zabiera w niej czytelników w podróż do początków wszechświata.

Astrofizyk w zwięzłej formie przedstawia całkiem nową jak na ówczesne lata wiedzę i wyniki badań dotyczące wszechświata, opisując m.in. teorię wielkiego wybuchu i teorię względności. Ale wykracza poza mechanikę kwantową i wielki wybuch i sięga do pojęć takich jak „taniec geometrii”. Dla wielu jest to fascynująca lektura pomagająca poznać i zrozumieć ogrom przestrzeni międzygalaktycznej.

Wszechświat w skorupce orzecha

W tej pięknie ilustrowanej książce Hawking uaktualnia wiedzę na temat najważniejszych odkryć teoretycznych dokonanych od czasu opublikowania „Krótkiej historii czasu”. Dzieli się efektami prób rozwikłania tajemnic kosmosu. Czytelnicy poznają tu zasady działania Wszechświata – autor wyjaśnia pojęcia takie jak supergrawitacja, supersymetria, przybliża teorię kwantów i teorię M, holografię i dualność, superstruny i p-brany.

Gdy książka się ukazała, prasa okrzyknęła Hawkinga geniuszem, doceniając jego umiejętność tłumaczenia z humorem niezwykle trudnych teorii za pomocą nawiązywania do życia codziennego.

Wielki projekt

Pierwsza po kilku latach publicystycznej przerwy i zarazem ostatnia książka Stephena Hawkinga. Napisana z amerykańskim fizykiem, Leonardem Mlodinowem. Autorzy wyjaśniają, że według teorii kwantowej kosmos nie ma tylko jednej historii, a wszystkie możliwe historie Wszechświata istnieją równocześnie.

Książka stała się sensacją z powodu stwierdzenia, iż nie jest konieczne przywoływanie Boga, żeby wyjaśnić pochodzenie wszechświata, a Wielki Wybuch był wyłącznie efektem działania praw fizyki. Autorzy dowodzą, iż z teorii kwantowej wynika obecność Multiwszechświata – nasz Wszechświat byłby wówczas jednym z wielu wszechświatów, które wyłoniły się spontanicznie z niczego i w których obowiązują różne prawa przyrody.

Teoria wszystkiego, czyli krótka historia wszechświata

Książka jest zbiorem wykładów dotyczących historii wszechświata. Stephen Hawking ze sporą dawką humoru przedstawia, jak zmieniało się postrzeganie kosmosu na przestrzeni lat. Nie brakuje także najnowszych informacji na temat czarnych dziur.

Krótkie odpowiedzi na wielkie pytania

Popularnością cieszy się też niewielka książka „Krótkie odpowiedzi na wielkie pytania”, która ukazała się po śmierci Hawkinga w 2018 roku. Odpowiada w niej zwięźle na fundamentalne pytania – skąd się wzięła ludzkość, czy przetrwa i czy postęp technologiczny nie zagraża życiu.

Stephen Hawking: biografia

Urodził się 8 stycznia 1942 roku, zmarł w wieku 76 lat 14 marca 2018 roku. Był dwukrotnie żonaty – z pierwszą żoną, Jane Wilde, rozwiódł się po 30 latach, miał z nią trójkę dzieci – synów Roberta (ur. 1967 r.) i Timothy'ego (ur. w 1979) oraz córkę Lucy (ur. w 1970 r.). Małżeństwo z drugą żoną, Elaine Mason, trwało 11 lat. Elaine była pielęgniarką i opiekowała się Hawkingiem. Jej poprzedni mąż skonstruował dla Hawkinga pierwszy syntezator mowy.

Ojciec Hawkinga, biolog, życzył sobie, by syn studiował medycynę – Stephen wybrał nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Oksfordzkim. Jako dziecko niczym się nie wyróżniał, za to na studiach widać było genialność jego umysłu – nie uczył się wiele, nie notował, a doskonale wszystko pamiętał i rozumiał.

Wykładał matematykę i fizykę teoretyczną na Uniwersytecie Cambridge. Zajmował się przede wszystkim czarnymi dziurami i grawitacją kwantową.

Gdy miał 21 lat, usłyszał diagnozę: stwardnienie zanikowe boczne. Była ona dla niego tym bardziej bolesna, że był aktywny – jeździł konno, wiosłował. Popadł w depresję, jednak dzięki wsparciu ojca i przyszłej żony, Jane Wilde, dokończył studia doktoranckie.

Do jego najważniejszych dokonań naukowych należało m.in. stworzenie modelu czasoprzestrzeni pozbawionej krawędzi. Twierdził, że czarne dziury emitują promieniowanie, uważał, że Wszechświat nie ma stanu początkowego. Wystąpił w filmach, m.in. „Star Trek: Następne pokolenie” (gdzie zagrał siebie samego) i „Teoria wielkiego podrywu”. O jego życiu powstało wiele filmów, m.in. biograficzny „Teoria wszystkiego”.

Pomimo ciężkiej choroby, która go całkowicie unieruchomiła fizycznie w bardzo młodym wieku, nie przestał pracować naukowo. Uważał, że praca nadaje życiu człowieka sens i znaczenie i wyznacza cel. Jego literatura popularnonaukowa jest ceniona nie tylko przez naukowców, ale także zwykłych czytelników. Urna z jego prochami spoczywa w Opactwie Westminsterskim w Londynie obok grobów Izaaka Newtona i Karola Darwina.