Ile trwa ciąża u psa? Jak wygląda poród suki?

Ciąża u suki trwa ponad dwa miesiące. Jej ciało przygotowuje się w tym czasie do wydania na świat potomstwa. Sprawdź, jak rozpoznać ciążę u suki, jak wygląda poród psa i jak pomóc suczce w czasie porodu.

Ciąża u psa – jak rozpoznać?

Ciążę można rozpoznać stosunkowo łatwo w jej drugiej połowie. Wcześniej może to być bardzo trudne nawet dla doświadczonego opiekuna. Jeśli chcesz potwierdzić lub wykluczyć ciążę u swojej suki, warto skontaktować się w tej sprawie z lekarzem weterynarii, który dysponuje sprzętem, który może to umożliwić. Ważne jest, abyś jako opiekun po rozpoznaniu ciąży wiedział, jak dbać o psa do momentu porodu.

Obserwowanie i omacywanie suczki

• Obustronne uwypuklenie powłok brzusznych jest widoczne od 5. tygodnia po kryciu.
• Wzrost masy ciała suki o około 20-55% w drugiej połowie ciąży.
• Powiększenie się gruczołów mlekowych od 35. dnia po pokryciu.

Potwierdzenie ciąży przez lekarza weterynarii

• Za pomocą zdjęć RTG od 23. dnia ciąży. Zdjęcia pozwalają precyzyjnie określić liczbę płodów w macicy.
• Za pomocą aparatu USG od 28. dnia ciąży. Metoda jest bezpieczna i skuteczna. Pozwala także określić żywotność płodów w przeciwieństwie do zdjęć RTG, umożliwia ustalenie szacunkowej liczby miotu.
• Za pomocą ultradźwiękowych detektorów tętna od 36. dnia ciąży.
• Za pomocą badań krwi.

Ciąża psa – ile trwa? Kiedy suka zachodzi w ciążę?

Ciąża u suk trwa około 63 dni. Suka zachodzi w ciążę między 8. a 12. dniem, licząc od początku cieczki. 

Pierwsza ciąża suki – kiedy?

Nie zaleca się dopuszczania suki do samca, jeśli ta nie skończyła 18. miesiąca życia. Oczywiście suczka jest teoretycznie już wcześniej gotowa do kopulacji i do rozmnażania się. Pierwsza cieczka pojawia się zazwyczaj w wieku 6.-9. miesięcy życia pupila. Jednak zaleca się poczekać aż do momentu, gdy suka osiągnie dojrzałość. 

Jak oszacować, kiedy suka staje się dorosłym psem? Wbrew pozorom, nie jest to bardzo trudne. Pupil przestaje być szczeniakiem, gdy osiągnie masę ciała psa dorosłego, charakterystyczną dla danej rasy. Psy ras miniaturowych oraz małych szybciej osiągają dojrzałość w porównaniu do psów ras dużych i olbrzymich, które masę ciała charakterystyczną dla dorosłego osobnika danej rasy osiągają dopiero w 18.-24. miesiącu życia.

Ciąża suki, która jeszcze nie osiągnęła docelowej masy ciała charakterystycznej dla swojej rasy, może być dla niej bardzo groźna. Chodzi tutaj nie tylko o samą ciążę, ale także o jej rozwiązanie. Suka może nie być gotowa anatomicznie do wydania na świat potomstwa. Takie ciąże często kończą się cięciem cesarskim, ponieważ mimo skurczów macicy, płody są duże w stosunku do wielkości matki. 

Poród suki – fazy

Faza rozwierania szyjki macicy

Faza rozwierania szyjki macicy trwa od 6 do 36 godzin. To pierwsza faza porodu, która przygotowuje ciało suki do parcia. Samica w tym czasie jest niespokojna. Może też częściej oddawać mocz i kał.

Faza wypierania płodów

Czas trwania tej fazy zależy przede wszystkim od liczebności miotu oraz od anatomicznych uwarunkowań samicy do wydania na świat potomstwa. Suki podczas wypierania płodów leżą zazwyczaj na boku. Suczka odczuwa ból podczas skurczów macicy. W świetle sromu pojawiają się błony z wodami płodowymi, a następnie płody.

Szczenięta rodzą się przez przodowanie główkowe lub pośladkowe. To właśnie główka jest najtrudniejszą częścią ciała malucha do wyparcia, ponieważ jest zazwyczaj największa.

Przerwa między wyparciem kolejnych szczeniąt może wynosić od kilku do kilkudziesięciu minut. Ta pomiędzy pierwszym szczenięciem a drugim jest najdłuższa. Trzecie, czwarte i kolejne szczenięta rodzą się szybciej. Niektóre suki mogą nawet rodzić drugie i trzecie szczenię kolejno po sobie.

W przerwie między wypieraniem kolejnych szczeniąt suka zajmuje się swoim nowo narodzonym potomstwem. Wylizuje je i przegryza pępowiny. To instynktowne zachowanie. Możesz w tym momencie jej pomóc, wycierając maluchy z wód płodowych w okolicy ich nozdrzy i jamy ustnej. Postaraj się jednak nie ingerować za bardzo, jeśli szczenięta są żywotne, a suczka chętnie się nimi zajmuje. To dla niej bardzo stresujący moment i nawet najbardziej oddana swojemu opiekunowi suczka może odczuwać niepokój, jeśli będziesz dotykał jej potomstwo. 

Suka może w tym czasie także wylizywać swój srom i zjadać łożyska. To normalne zachowania, które nie powinny cię niepokoić.

Faza wypierania błon płodowych

To ostatnia faza porodu. Wypieranie błon płodowych rozpoczyna się już 5-15 minut po wyparciu płodów. Ze sromu wypływają zielonkawe wody płodowe z błonami, podbarwione krwią. Poród uważa się za zakończony, gdy suczka urodzi wszystkie płody, wyprze wszystkie łożyska i błony płodowe z wodami. 

Nie martw się, jeśli zauważysz, że kilka dni po porodzie ze sromu wciąż wydostaje się brązowo-czerwony lub przejrzysty wypływ. Taki wypływ może utrzymywać się nawet przez 2-3 tygodnie po porodzie. Z czasem powinien być coraz bardziej przejrzysty.

Jak opiekować się suczką podczas porodu?

Nie przeszkadzaj suczce i nie niepokój jej niepotrzebnie. Zapewnij jej ciepłą, bezpieczną i cichą przestrzeń w miejscu, w którym zaczyna rodzić. Nie zabawiaj jej na siłę i nie karm, chyba że lekarz weterynarii zaleci inaczej. Możesz ją delikatnie głaskać, jeśli na to pozwala. 

Wyłóż gniazdo porodowe czystymi podkładami higienicznymi lub ręcznikami. Naszykuj też świeże, wyprane wcześniej ręczniki, które mogą się ewentualnie przydać do pielęgnacji maluchów.

Obetnij sierść w okolicy sromu kilka dni przed porodem, jeśli suczka ma długie włosy lub gęstą sierść w tej okolicy. 

Nadzoruj przebieg porodu. Możesz liczyć odstępy między narodzinami kolejnych szczeniąt, oznaczać kolejne szczenięta za pomocą luźnych, kolorowych tasiemek zakładanych przez głowę i wspierać suczkę.

Nie zabieraj matce szczeniąt, jeśli nie ma takiej konieczności. Suczka powinna mieć szansę samodzielnie zaopiekować się swoim potomstwem.

Zadzwoń do lekarza weterynarii, jeśli przebieg porodu będzie budził twój niepokój. 

Jak opiekować się nowo narodzonymi szczeniętami?

Ingerencja w opiekę nad szczeniętami nie jest konieczna, jeśli matka się nimi interesuje, nie jest wobec nich agresywna, a same szczenięta są żywotne. Suka instynktownie powinna wiedzieć, co robić. Niektóre suki, szczególnie pierworódki, mogą być bardzo zestresowane porodem, dlatego bacznie ją obserwuj. Jeśli zauważysz, że matka staje się agresywna wobec szczeniąt, odrzuca je lub nie jest w stanie zająć się wszystkimi na raz, możesz zainterweniować.

W takich sytuacjach należy ostrożnie wziąć młode, oczyścić im drogi oddechowe za pomocą ręcznika i aspiratora (jeśli jest taka konieczność), zacisnąć pępowinę i następnie ją przeciąć ostrymi nożyczkami (najlepsze będzie jałowe jednorazowe ostrze do skalpela, które dostaniesz w sklepach medycznych). Zwróć uwagę, by nie przecinać pępowiny zaraz przy skórze brzucha malucha. Zachowaj odstęp 1,5-3 cm w zależności od wielkości szczenięcia.

Jeśli szczenię nie oddycha, w pierwszej kolejności należy sprawdzić jego drogi oddechowe i je udrożnić za pomocą gruszki i ręcznika. W tym samym czasie należy pocierać malucha ręcznikiem energicznymi i pewnymi ruchami. Trzymaj go w ten sposób, by jego głowa była skierowana delikatnie ku dołowi. Dzięki temu zapobiegniesz ewentualnemu zachłystowi.

Pamiętaj! Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące przebiegu porodu, zadzwoń do lekarza weterynarii. Specjalista pokieruje cię i podpowie, co możesz zrobić, by pomóc zarówno suczce, jak i maluchom. Lekarz będzie też wiedział, kiedy wskazany jest przyjazd do placówki weterynaryjnej.