Data publikacji:
G.G. Márquez – książki. Jakie książki Marqueza warto przeczytać?
Gabriel García Márquez przyszedł na świat 6 marca 1927 roku w kolumbijskim miasteczku Aracataca. Dzieciństwo spędził u dziadków. Mieszkał z nimi do 8. roku życia. Klimat Aracataca znalazł odzwierciedlenie w jego najwybitniejszym literackim dziele – chodzi o „Sto lat samotności”. Książka ta przyniosła pisarzowi międzynarodową sławę. Gdy G.G. Márquez zmarł 17 kwietnia 2014 roku, prezydent Kolumbii wyraził żal słowami: „Tysiąc lat samotności i smutku po śmierci największego Kolumbijczyka wszech czasów”. Dowiedz się, jakie książki Márqueza powinny znaleźć się w Twojej biblioteczce!
Książki Marqueza, które warto przeczytać
Sto lat samotności, G.G. Márquez – książka, którą każdy powinien znać
Twórczość kolumbijskiego pisarza przypada na lata 1947–2004. Najpierw pracował jako dziennikarz w lokalnej prasie. Pracował też jako reporter i korespondent zagraniczny. Po powrocie z Europy ożenił się z Mercedes Raquel Barcha Pardo. Pierwsze dzieła literackie nie spotkały się z szerszym zainteresowaniem czytelników.
W 1961 roku przeprowadził się z rodziną do Meksyku, gdzie mieszkał do końca życia. Sympatyzował z komunistami (popierał politykę ZSRR). Przyjaźnił się z kubańskim dyktatorem Fidelem Castro. W 1982 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla za „za powieści i opowiadania, w których fantazja i realizm łączą się w złożony świat poezji, odzwierciedlającej życie i konflikty całego kontynentu”.
Praca dziennikarza na dwóch etatach uniemożliwiała Márquezowi napisanie powieści, która od lat dojrzewała w jego głowie. Za zgodą żony Márquez zrezygnował z pracy zarobkowej i przez 18 miesięcy siedział zamknięty w domu, gdzie każdego dnia pracował nad „Sto lat samotności” – książkę skończył pisać w 1967 roku. W tym czasie rodzina pisarza musiała żyć ze sprzedaży przedmiotów domowych.
Książka od razu stała się bestsellerem, na dodatek uznano ją za arcydzieło literatury iberoamerykańskiej. „Sto lat samotności” to jedno z najważniejszych dzieł literackich na świecie. Sam Márquez kiedyś stwierdził, że gdyby nie napisał tej powieści, to w życiu by jej nie przeczytał. Powodem miał być fakt, że nigdy nie czytywał bestsellerów. Warto też podkreślić ogromną rolę Grażyny Grudzińskiej i Kaliny Wojciechowskiej, które w mistrzowski sposób przełożyły dzieło Márqueza na język polski.
Są osoby, które czytały „Sto lat samotności” więcej niż raz. Reakcja na kolejne czytanie powieści może być różna. Za każdym razem mogą fascynować czytelnika zupełnie odmienne szczegóły. Można powiedzieć, że kto raz wejdzie do literackiego świata Macondo, nigdy z niego nie wyjdzie.
„Sto lat samotności” rozgrywa się w fikcyjnej wiosce Macondo. Inspiracją do powstania dzieła była wizyta w rodzinnym mieście Aracataca, która miała miejsce w 1952 roku. Miasteczko, w którym pisarz mieszkał przez swoje pierwsze lata życia, stało się pierwowzorem Macondo.
W powieści przedstawione zostały dzieje sześciu pokoleń rodziny Buendiów. W dziele przeplatają się wątki realistyczne i magiczne. Przy czym wszystko to, co się dzieje w życiu mieszkańców Macondo, wydaje się dla nich zupełnie czymś normalnym. Czymś oczywistym jest kazirodztwo i poślubienie w zasadzie jeszcze dziecka. Nikogo nie dziwi wniebowstąpienie ani turniej związany z obżarstwem. Za to podziw i zdumienie wywołują wynalazki prezentowane przez wędrownych Cyganów. Chociaż rodzina mieszka razem, to na każdym kroku czuć samotność poszczególnych przedstawicieli rodu. Na samotność nie ma lekarstwa. Wygląda na to, że skazane są na nią całe pokolenia rodziny Buendiów.
Realizm magiczny i historia niezwykłej rodziny z Macondo zachwyciła czytelników na całym świecie. Książka została przetłumaczona na wiele języków. Sprzedaż przekroczyła 50 mln egzemplarzy. Na dodatek „Sto lat samotności” wywarło ogromny wpływ na twórczość ludzi kultury i sztuki. Do tej pory nikt nie odważył się zekranizować tej powieści, chociaż niektóre dzieła tego pisarza zostały przeniesione na ekran.
Miłość w czasach zarazy, Gabriel García Márquez – książki dla wielbicieli świetnej literatury
W 1985 roku ukazała się powieść „Miłość w czasach zarazy”. Chociaż jest to faktycznie książka o miłości, to czytelnik nie doszuka się w niej typowego romansu. Jak to w powieściach Márqueza bywa, ta miłość to nic normalnego. Powieść można traktować jako dowód, że nawet małżeństwo zawarte ze zwykłego rozsądku może doczekać się miłości. Wielbicieli talentu pisarza cieszył fakt, że w 2007 roku powieść została zekranizowana. Nie każdy jednak, kto zna bardzo dobrze powieści Márqueza i jego świat widzi po swojemu, był zadowolony z tego filmu.
Jeśli chodzi o samo nazwisko Márquez – książka, która wzbudziła najwięcej kontrowersji, a nawet protest feministek, była jego ostatnią książką w życiu. Chodzi o „Rzecz o mych smutnych dziwkach”. Książka została wydana w 2004 roku. Starzec marzy o spędzeniu nocy z niepełnoletnią dziewicą. Starcze marzenia doprowadziły do szału feministki, które twierdząc, że pisarz promuje pedofilię, aż dwa lata walczyły o to, by nie doszło do ekranizacji tej powieści. Ostatecznie film ujrzał światło dzienne w 2011 roku. Najprawdopodobniej w tym czasie pisarz cierpiał już na demencję starczą, która nie pozwalała mu pisać.
Zdjęcie: Envato Elements
Polecamy:
Samsung Galaxy S24 Ultra vs Galaxy S23 Ultra. Czy warto dopłacić do nowszej wersji?
2024-05-17
Jaka bieżnia do domu będzie dobrym wyborem?
2024-05-17
Jakie są najlepsze zabawki dla 2-latka?
2024-05-16
Najlepsze gry planszowe. Ranking TOP 15
2024-05-16
Jaka hulajnoga elektryczna dla 10-latka?
2024-05-15
Jaka będzie najlepsza przedtreningówka?
2024-05-15