Odbiór programów telewizyjnych w wysokiej rozdzielczości obrazu i doskonałej jakości dźwięku wymaga dobrego telewizora i anteny. Jest to warunek konieczny, ale niewystarczający, jeśli zapomnimy o niepozornym elemencie, który je ze sobą łączy, czyli o kablu antenowym. Dla wielu ludzi kabel to tylko mało skomplikowany technicznie, ale niezbędny element i nie podejrzewają nawet, że może być odpowiedzialny za zakłócenia dźwięku albo poszatkowanie obrazu. Często nie zwracamy uwagi na jakość kabli, sądząc, że wszystkie kable są do siebie podobne.
Jak jest zbudowany kabel antenowy?
Żeby zrozumieć znaczenie kabla antenowego, trzeba zacząć od jego budowy.
Kabel antenowy jest kablem koncentrycznym, który składa się z kilku warstw ułożonych koncentrycznie wokół centralnie położonego rdzenia. Są to, idąc od środka:
- rdzeń,
- izolacja wewnętrzna,
- ekran,
- oplot,
- płaszcz zewnętrzny.
Rdzeń
Rdzeń jest to ta część kabla koncentrycznego, która odpowiada za transmisję sygnału z anteny do odbiornika. Jest to pojedynczy drut albo żyła spleciona z cienkich drucików miedzianych (wersja droższa) lub stalowych pokrytych miedzią o średnicy około 1 mm. Jak się można domyślać, im grubszy rdzeń i im lepszy materiał, z którego jest wykonany, tym lepsza jakość sygnału.
Izolacja wewnętrzna
Warstwa izolacji wewnętrznej ma za zadanie oddzielić metalowy rdzeń kabla od metalowego ekranu i oplotu. Wykonana jest z materiału dielektrycznego, czyli z izolatora elektrycznego, którym najczęściej jest jednolity lub spieniony (fizycznie lub chemicznie) polietylen albo poliizobutylen (PIB). Kabel koncentryczny działa jak kondensator, a dielektryk umieszczony pomiędzy rdzeniem i ekranem wpływa na wzrost jego pojemności.
Ekran
Ekran wykonany z folii poliestrowej powleczonej miedzią lub aluminium chroni kabel przed zakłóceniami spowodowanymi polem elektromagnetycznym generowanym przez inne urządzenia elektryczne, w tym także przez inne kable znajdujące się w pobliżu.
Oplot
Oplot wykonany z siatki miedzianej lub aluminiowej dodatkowo wzmacnia działanie ekranu, ale przede wszystkim zapewnia mu elastyczność i możliwość bezpiecznego wyginania z zachowaniem dozwolonego kąta i promienia łuku.
Płaszcz zewnętrzny
Kable antenowe mogą mieć powłokę zewnętrzną wykonaną z elastycznego polichlorku winylu (PVC), bardziej sztywnego, ale odpornego na czynniki atmosferyczne polietylenu (PE), niezawierającego halogenu i spalającego się bez dymu LSFH lub wytrzymującego bardzo wysokie temperatury (do 200 C) teflonu PTFE. Płaszcz zewnętrzny decyduje o wytrzymałości kabla i jego zastosowaniu.