Jak ocieplić balkon? Poradnik krok po kroku

To, jak ocieplić balkon, zależy od jego konstrukcji oraz sposobu ocieplenia samego budynku. Najbardziej popularny materiał do ocieplenia balkonu to polistyren ekstrudowany XPS, ze względu na jego niski współczynnik lambda przy stosunkowo niewielkiej grubości oraz wysoką odporność na ściskanie i wilgoć. Można zastosować też inne materiały o podobnych właściwościach, jak np. płyta PIR. W samej konstrukcji balkonu stosuje się z kolei łączniki zbrojeniowe z wkładką termiczną, które oddzielają płytę kondygnacji od balkonu, nie przerywając ciągłości zbrojenia.

Czym ocieplić balkon?

Balkony są newralgicznym elementem dla ocieplenia budynku, gdyż stanową wysuniętą część płyty kondygnacji, która niczym wymiennik ciepła o powierzchni kilku metrów kwadratowych wystaje na zewnątrz budynku. Jeśli nie jest wystarczająco ocieplona, odprowadza ciepło bezpośrednio z wnętrza domu, pochłaniając dodatkową energię, np. z ogrzewania podłogowego.

Istnieje kilka sposobów wyeliminowania tego zjawiska. Pierwszym jest oddzielenie konstrukcji balkonu od płyty. Można to uzyskać montując balkon jako zupełnie niezależny element, niepołączony w żaden sposób z płytą, np. w formie konstrukcji drewnianej, przykręconej do ściany budynku na zewnątrz izolacji cieplnej. Można też oddzielić płytę od balkonu, zachowując ciągłość zbrojenia za pomocą specjalnej oddzielającej wkładki termicznej.

Niezależnie od zastosowanych rozwiązań konstrukcyjnych, każdy balkon żelbetowy należy odpowiednio zaizolować – również ten z wkładką termiczną, gdyż ciepło ucieka nadal przez zbrojenie. Jest to trudne zadanie ze względu na obecność wody oraz częste zmiany temperatury, a także użytkowanie jako powierzchnia do chodzenia. Dlatego też ocieplenie powinno być połączone z izolacją przeciwwodną.

Jak ocieplić i zaizolować balkon?

Pracę należy rozpocząć od wykonania spadku w stronę zewnętrznej krawędzi o nachyleniu między 1,5 a 2,5%. Spadek można wykonać specjalną zaprawą wyrównującą albo zakupić gotowe elementy termoizolacji w formie klinów. Jeśli chodzi o wybór materiału ociepleniowego, to najbardziej polecany jest polistyren ekstrudowany XPS, zwany też popularnie styrodurem, a nawet styropianem ekstrudowanym. Ta ostatnia nazwa nie jest do końca poprawna, jednak też jest używana w odniesieniu do XPS. Polistyren ekstrudowany wyróżnia się bardzo wysoką odpornością na ściskanie (zależnie od klasy od 200 do 700 kPa) oraz najmniejszą pośród wszystkich materiałów termoizolacyjnych nasiąkliwością wody.

Nie poleca się natomiast stosowania zwykłego styropianu ani też nieco twardszego, ale ciągle silnie nasiąkającego wodą styropianu ekspandowanego EPS. Wystający poza obrys budynku balkon jest szczególnie narażony na działanie wody, a mokra termoizolacja po prostu nie działa.

Polistyren ekstrudowany wyróżnia też bardzo dobry współczynnik lambda na poziomie między 0,029 a 0,034 W/m2K, dzięki czemu stosunkowo cienka płyta między 5 a 8 cm wystarczy do izolacji balkonu. Grubość termoizolacji jest zależna nie tylko od stopnia ocieplenia, który chcemy uzyskać, ale także dostępnego miejsca – położone na samej górze płytki muszą się zmieścić pod krawędzią ościeżnicy drzwi. Należy pamiętać o nałożeniu termoizolacji również od spodniej strony balkonu oraz na jego krawędziach, gdyż w przeciwnym razie nie spełni ona swojej roli. Warstwa ocieplenia powinna być połączona z materiałem ociepleniowym znajdującym się na ścianach, tak aby razem tworzyły jedną powłokę bez mostków termicznych.

Zaizolowaną powierzchnię należy przygotować do położenia płytek lub ewentualnie powłoki z żywicy syntetycznej. W tym celu układamy warstwę dociskową z zaprawy wyrównującej, zanim nałożymy warstwę hydroizolacji i klej pod płytki lub powłokę bezspoinową. Obecnie nowoczesne pokrycia balkonowe i tarasowe to produkty systemowe, które kompleksowo rozwiązują problem hydroizolacji, odprowadzenia wody oraz przyklejenia płytek bądź wytworzenia szczelnej powłoki bezspoinowej. Zawierają tez zintegrowane elementy obróbki blacharskiej w postaci listew z kapinosem.

Posadzki wentylowane i powłoki bezspoinowe

Rozwiązania systemowe eliminują większość problemów, jakie spotykamy na pokryciach balkonów, takie jak pękające i rozszczelnione krawędzie posadzki oraz korodujące obróbki blacharskie. Ciekawym rozwiązaniem są profile okapowe Renoplast, wykonane z aluminium, które wraz z narożnikami o różnych kątach, odbojnikami przyściennymi i innymi akcesoriami pozwalają na wykonanie odpornej na korozję obróbki krawędzi balkonu, która skutecznie odprowadza wodę, zabezpieczając posadzkę balkonu przed rozmrażaniem i pękaniem.

Po zamontowaniu wokół krawędzi profili kapinosowych oprowadzających wodę, należy zabezpieczyć ich połączenie z płytą specjalną taśmą, a następnie pokryć całą powierzchnię balkonu zaprawą hydroizolacyjną, która wytworzy szczelną powierzchnię, np. Sopro DSF 523.

Następnie można na niej ułożyć na odpowiednim kleju tradycyjne płytki gresowe albo tzw. posadzkę wentylowaną, czyli specjalne płytki o grubości około 2 cm posadowione na dedykowanych plastikowych podkładach. Taka posadzka, dzięki brakowi sztywnych połączeń i spoin, jest odporna na rozmrażanie i pękanie, a jednocześnie bardzo estetyczna.

Innym rozwiązaniem są posadzki bezspoinowe z żywicy epoksydowej lub poliuretanowej, np. Weber, które nakłada się w formie płynnej, a następnie przed wyschnięciem posypuje mieszanką antypoślizgową o wybranych walorach dekoracyjnych. Tego rodzaju jednoskładnikowe membrany nadają się doskonale do zabezpieczania balkonów, gdyż tworzą jednolitą powłokę, naprawiając mikrouszkodzenia i wypełniając ewentualne rysy. Dodatkową zaletą jest brak konieczności stosowania obróbek blacharskich, gdyż można nimi pokryć całą powierzchnię balkonu wraz z pionową krawędzią.

Ważne jednak, aby przy braku obróbki blacharskiej dolna krawędź balkonu była podcięta od spodu rowkiem kapinosowym, gdyż w przeciwnym razie woda będzie spływać po spodzie balkonu na elewację. Powłokę tego rodzaju można łatwo nakładać za pomocą wałka malarskiego po uprzednim oczyszczeniu i zagruntowaniu powierzchni.

Montaż balustrady a ocieplenie balkonu

Tradycyjnie balustrady balkonowe, zwłaszcza w postaci stalowych słupków stanowiących podstawę dla konstrukcji drewnianej, były montowane bezpośrednio do płyty żelbetowej. Z punktu widzenia konstrukcyjnego takie rozwiązanie jest bardzo dobre, jednak generuje wiele problemów w kwestii odpowiedniej izolacji. Pierwsza sprawa to mostki termiczne – metalowe słupki przykręcone do płyty będą generować znaczne straty ciepła.

Drugi problem to oczywiście hydroizolacja – połączenia balustrady metalowej z płytą będą stanowić punkty narażone na przenikanie wody. Dlatego właśnie coraz częstszym rozwiązaniem, zwłaszcza w przypadku mniejszych balkonów, jest wykonanie balustrady w jednym kawałku. Taka przestrzenna konstrukcja na planie litery "U" jest sztywna i może być przykręcona w czterech punktach jedynie do ścian budynku. Przy takim rozwiązaniu słupki leżą na płaskich postawach na gotowej powierzchni balkonu.

Oczywiście w przypadku większych balustrad takie rozwiązanie jest niemożliwe, ze względu na znaczną masę oraz bezpieczeństwo. Jeśli więc nie można uniknąć przykręcania balustrady do płyty balkonu, należy przymocować ją do pionowej krawędzi, poniżej listwy kapinosowej, tak aby maksymalnie ograniczyć dostęp wody do strefy mocowania.