Jaki tynk wewnętrzny wybrać?

Jednym z kluczowych momentów pracy nad wykończeniem wnętrza jest położenie odpowiednich tynków, które zabezpieczą ściany przed uszkodzeniami mechanicznymi i szkodliwym działaniem wilgoci. Z naszego poradnika dowiesz się, jaki tynk wewnętrzny wybrać.

Bez względu na to, czy kompleksowo remontujemy, czy dopiero co budujemy nowy dom lub mieszkanie, w końcowym etapie prac nieodmiennie zabieramy się za otynkowaniem ścian i sufitów. Dokonujemy tego po położeniu instalacji elektrycznej, hydraulicznej, gazowej oraz różnego rodzaju izolacji lub płyt gipsowych. Tynki spełniają wiele zadań. Pozwalają one wyrównać powierzchnię ścian, gwarantując ich estetyczne wykończenie. Stanowią one skuteczną ochronę przed zgubnym działaniem wody oraz wilgoci. Pomagają także zabezpieczyć kluczowe elementy konstrukcyjnych budynku podczas pożarów, ograniczając rozprzestrzenianie się ognia. Nie dziwne więc, że podczas poszukiwania materiałów budowlanych wiele osób zastanawia się, jak tynk wewnętrzny kupić.

Tynki wewnętrzne – jakie wybrać?

Obecnie, poszukując tynków wewnętrznych, wybieramy spośród dwóch rodzajów produktów – tynków wapienno-cementowych lub gipsowych. Są one równie często stosowane w budownictwie, ale odznaczają się innymi właściwościami fizycznymi, a tym samym przeznaczeniem. Poniżej przedstawiliśmy podstawowe informacje na temat tych tynków, wraz z ich najważniejszymi zaletami i wadami.

Wewnętrzny tynk wapienno-cementowy – cechy i zastosowanie

Tynk określany bardzo często mianem „tradycyjnego”. Jego skład różni się w zależności od wybranego produktu, ale ogólnie stanowi on mieszankę cementu, piasku, wapna oraz wody. Wytwórcy stosują bardzo często dodatkowe domieszki, które zmieniają właściwości tynku. Mogą one np. przyśpieszać lub spowalniać jego schnięcie, a także zwiększać przyczepność do podłoża.

Po nałożeniu tynku wapienno-cementowego tworzy trwałą i lekko chropowatą/szorstką powierzchnię odporną na uszkodzenia mechaniczne, a także wodę i wilgoć. Stanowi on np. dobre rozwiązanie dla osób, które nie wiedzą, jaki tynk wewnętrzny na beton komórkowy wybrać, ponieważ po prostym zagruntowaniu możemy stosować go bezpośrednio na cegłach każdego typu. Wewnętrzny tynk tradycyjny kładziemy najczęściej jednowarstwowo. Grubość warstwy, w zależności od potrzeb i charakterystyki ściany (np. duże nierówności), wynosi od 0,5 do 4 centymetrów. Produkt nakłada się ręcznie lub przy pomocy maszyn. Po wykończeniu otrzymujemy zazwyczaj szarą powierzchnię, której dokładne pomalowanie wymaga stosowania dodatkowych podkładów wygładzających lub większej ilości farby. W sklepach dostępne są jednak również nieco droższe białe tynki wapienno-cementowe ułatwiające nieco to zadanie

Gdzie stosujemy tynk wapienno-cementowy?

Wewnętrzne tynki wapienno-cementowe są całkowicie uniwersalne i teoretycznie znajdą zastosowanie w każdym pomieszczeniu w domu. Z racji cech fizycznych i oferowanego wykończenia stosuje się je jednak najczęściej w kilku specyficznych miejscach. Dzięki wysokiej odporności na zarysowania i obicia, używa się ich przy wykończeniu garaży, klatek schodowych, korytarzy lub składzików/piwnic. Z kolei, dzięki dużej odporności na wilgoć, są też idealnym rozwiązaniem w łazienkach oraz kuchniach, gdzie najczęściej stanowią podkład pod różnego rodzaju okładziny ceramiczne. Wysoka gęstość i trwałość tynku pozwala też na stosunkowo szybkie i skutecznie wyrównywanie ścian i sufitów oraz uzupełnianie ubytków.

Wewnętrzny tynk gipsowy – cechy i zastosowanie

Tynki z tej rodziny są tańsze od wapienno-cementowych i szerzej wykorzystywane zwłaszcza podczas drobniejszych remontów. Ich głównym składnikiem jest gips oraz woda, w mieszance znajdują się też wapno oraz domieszki właściwe dla każdego producenta, które modyfikują właściwości zaprawy.

Gipsowe tynki stanowią lepszą izolacją cieplną ścian niż produkty wapienno-cementowe, ale w przeciwieństwie do nich odznaczają się znacznie mniejszą odpornością na uszkodzenia fizyczne. Niezabezpieczoną powierzchnię pokrytą zaprawą da się często zarysować nawet paznokciem.

Gips z łatwością pochłania wilgoć występującą w pomieszczeniu, co pomaga np. w utrzymaniu mikroklimatu w bardzo suchych mieszkaniach w blokach z wielkiej płyty. Z drugiej strony cecha ta jest problemem w miejscach o dużym stężeniu pary wodnej. W takim wypadku wbite w tynk elementy konstrukcyjne wykonane z metalu (np. gwoździe lub wkręty) mogą ulegać korozji, a osuszenie pomieszczenie będzie bardzo, bardzo trudne. Dodajmy, że przy wilgotności powyżej 80% gips zaczyna powoli kruszeć i traci swoje właściwości.

Wewnętrzny tynk gipsowy nakłada się ręcznie lub mechanicznie, w jednej lub kilku warstwach. Uzyskana powierzchnia jest niezwykle gładka i śnieżnobiała. Po odpowiednim wyszlifowaniu nie wymaga nawet położenia na niej dodatkowej gładzi. Na wewnętrzne tynki gipsowe da się bezpośrednio kłaść tapetę lub farbę (po uprzednim zagruntowaniu). Dzięki swojej barwie zaprawę bardzo szybko pomalujemy nawet niezwykle jasnymi kolorami.

Gdzie stosujemy tynk gipsowy?

O ile tynki wapienno-cementowe to produkty uniwersalne, w przypadku tynków gipsowych istnieją pewne obostrzenia. Ze względu na niską odporność na wilgoć tynków tego typu należy unikać w słabo wentylowanych łazienkach, suszarniach oraz kuchniach. Wrażliwość na uszkodzenia mechaniczne sprawia też, że produkty z tej rodziny nie sprawdzą się w garażach, warsztatach, korytarzach itd. Z drugiej strony idealnie sprawdzą się w salonach oraz sypialniach.

autor: Michał Kułakowski