Data modyfikacji: Środa, 26.01.2022

Co to jest i jak działa paroizolacja? Rodzaje paroizolacji

Wilgoć kojarzy się nam z parą buchającą z garnka lub zaparowanym lustrem w łazience po gorącej kąpieli. Para wodna towarzyszy nam na każdym kroku. Mycie, pranie lub gotowanie to nie jedyne jej źródła. Parę wodną wydychamy z każdym oddechem, paruje woda z akwarium i domowe rośliny ozdobne. Im cieplejsze powietrze, tym więcej pary wodnej może pomieścić, ale wraz ze spadkiem temperatury jej nadmiar się skrapla, powodując zawilgocenie budynku oraz rozwój pleśni i grzybów. Paroizolacja ma temu zapobiec.

Mówimy, że czas to pieniądz i z tego względu cykle budowy domów znacznie się skróciły. Beton, zaprawy murarskie, wylewki i tynki zawierają dużo wody, która prędzej czy później musi wyparować. Sami produkujemy dużo pary wodnej podczas rutynowych czynności. Oszczędność energii i wymagania ekologii stawiają przed nami surowe wymagania dotyczące ochrony domu przed utratą ciepła. Do izolacji przegród zewnętrznych, czyli ścian i dachu, stosowane są materiały termoizolacyjne wrażliwe na nadmiar wilgoci. Do ich ochrony przed parą wodną wykorzystuje się folie paroizolacyjne.

Co to jest paroizolacja?

Paroizolacja stała się niezbędna wraz z wykorzystywaniem pomieszczeń na strychach i adaptowaniu ich na cele mieszkalne. Dawne domy nie były szczelne, a przez szpary w deskach, oknach i drzwiach dostawało się z zewnątrz zimne powietrze, wspomagając ciąg kominowy tradycyjnej wentylacji grawitacyjnej. Ciepłe i wilgotne powietrze uchodziło kominem i wydostawało się każdą nieszczelnością ścian, stropu, okien i drzwi. Zastosowanie szczelnej, energooszczędnej stolarki okiennej oraz izolacja termiczna dachu sprawiają, że wędrujące do góry ciepłe i wilgotne powietrze wnika w warstwę izolacyjną i napotyka na chłodną powierzchnię dachu, w wyniku czego dochodzi do skroplenia pary wodnej. Paroizolacja ma za zadanie ochronić materiały izolacyjne i elementy konstrukcyjne dachu przed parą wodną pochodzącą z wnętrza budynku.

Właściwości folii paroizolacyjnych

Materiały służące do paroizolacji różnią się właściwościami. Parametrem, na który zwraca się szczególną uwagę, jest paroprzepuszczalność określająca, ile g wody przepuszcza 1 m² powierzchni folii paroizolacyjnej w ciągu doby. Bardzo ważny jest współczynnik Sd, czyli wyrażona w metrach warstwa powietrza, która stanowiłaby dokładnie taką samą zaporę dla pary wodnej. Paroprzepuszczalność i paroizolacja są przeciwstawnymi cechami, decydującymi o zastosowaniu. Ponieważ folie paroizolacyjne wykorzystuje się przeważnie do paroizolacji poddasza oraz ochrony przed wilgocią izolacji termicznej dachu i elementów więźby dachowej, to z punktu widzenia nośności konstrukcji dachu istotny jest ich ciężar. Grubsza i cięższa folia jest bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne i przepuszcza mniej pary wodnej. Wodoszczelność folii określa się w metrach słupa wody, którego nacisk może ona wytrzymać bez przeciekania, wytrzymałość na rozciąganie w MPa, a wytrzymałość na przebicie w N.

Rodzaje folii paroizolacyjnych

Do produkcji folii paraizolacyjnych wykorzystuje się różnie materiały, które różnią się właściwościami i zastosowaniem.

Folia paroizolacyjna polietylenowa (PE)

Folia paroizolacyjna polietylenowa jest popularnym i tanim opóźniaczem pary. Jest to bardzo lekka powłoka, zbudowana z jednej warstwy materiału o grubości zaledwie 0,15-0,40 mm, która charakteryzuje się bardzo dobrym współczynnikiem Sd (od kilkudziesięciu do ponad 100 metrów) i niską paroprzepuszczalnością (ok. 0,2-0,5 g/m²/24 h). Jest jednolicie gładka, swoim wyglądem przypomina zwykłą folię budowlaną. Jej słabą stroną jest niska trwałość, ale dostępne są też odmiany folii wzmocnione siatką polipropylenową. Ten rodzaj paroizolacji jest zalecany do dachów wentylowanych, przede wszystkim tam, gdzie jest poddasze nieużytkowe. Wykonana z folii polietylenowej paroizolacja na poddaszu zaadaptowanym na cele mieszkalne, w słabo wentylowanym budynku, może zatrzymywać parę wodną pod płytami gipsowo-kartonowymi, prowadząc do ich zawilgocenia i pleśnienia.

Folia paroizolacyjna metalizowana aluminium (PE-AL)

Folia paroizolacyjna aluminiowa jest wykonana z kilku warstw polietylenu lub polipropylenu i charakteryzuje się dużą wytrzymałością i trwałością. Warstwa aluminiowa służy jako ekran ciepła, dzięki czemu folia ta pełni również funkcję izolacji termicznej, która pozwala zatrzymać wewnątrz nawet 50-90% ciepła, odbitego od aluminiowej powłoki. Folia paroizolacyjna aluminiowa jest grubsza i cięższa od folii polietylenowej (1 m² waży ok. 300 g) oraz ma wysoki współczynnik Sd, przekraczający 100 m, dzięki czemu jest doskonałą barierą parową.

Folia paroizolacyjna aktywna (PP)

Folia paroizolacyjna aktywna, nazywana także membraną, zbudowana jest z dwóch warstw wykonanych z włókniny polipropylenowej, stanowiącej warstwę nośną oraz polietylenowego tzw. filmu funkcyjnego z lejkowatymi otworami. Folia aktywna ma zazwyczaj bardzo niski współczynnik Sd, nieprzekraczający 20 m, oraz paroprzepuszczalność ok. 6 g/m²/24 h, ale jej zaletą jest to, że jest regulatorem pary, czyli zatrzymaną parę wodną stopniowo transportuje w stronę pokrycia dachowego i odprowadza na zewnątrz budynku, nie dopuszczając do zawilgocenia izolacji termicznej ani więźby dachowej. Materiał ten jest stosunkowo drogi i wymaga odpowiedniego montażu, zgodnego z zaleceniami producenta. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na to, żeby nie położyć folii aktywnej odwrotną stroną, bo skuteczność folii aktywnych jest jednokierunkowa.

Paroizolacja bitumiczna

Właściwie położona paroizolacja bitumiczna jest tradycyjną i najskuteczniejszą barierą dla pary wodnej, która ponadto ma walory hydroizolacyjne. Może być stosowana jako paroizolacja na poddaszu niemieszkalnym, paroizolacja dachu krytego blachą lub blachodachówką oraz stropodachu. Wygodne w użyciu są samoprzylepne rolowane papy bitumiczne wykonywane na osnowie z welonu szklanego. Niektóre paroizolacje bitumiczne wyposażone są dodatkowo w warstwę folii aluminiowej, która ekranuje ciepło i zapobiega przegrzewaniu. Odporność na duże wahania temperatury i wilgotności to ważne zalety paroizolacji bitumicznych, dzięki czemu mogą być stosowane pod ciemnymi dachami z blachy i blachodachówki oraz nad basenami, saunami lub siłowniami, chroniąc ich termoizolację.

Paroizolacja a paroprzepuszczalność

Wędrówka pary wodnej przez przegrody budowlane może być spowodowana dyfuzją lub konwekcją. Dyfuzja to dążenie powietrza do wyrównania poziomu wilgotności i ciśnienia pomiędzy powietrzem wewnątrz budynku oraz tym, które jest na zewnątrz. Konwekcja to unoszenie się ciepłego lekkiego powietrza ku górze i wypieranie go przez zimniejsze i cięższe powietrze napływające do wnętrza budynku w wyniku wentylacji. Nieznajomość zasad fizyki i mylenie paroizolacji z paroprzepuszczalnością to błąd popełniany podczas wykonywania nowych pokryć dachowych, renowacji starych oraz adaptacji strychów na cele mieszkalne. Do blokowania pary wodnej służy folia paroizolacyjna, natomiast do pozbycia się jej z dachu służy folia paroprzepuszczalna. Generalną zasadą powinno być blokowanie dostępu pary wodnej do warstwy izolacji termicznej i konstrukcji dachu oraz odprowadzanie jej na zewnątrz. Dobierając materiał do wykonania paroizolacji, trzeba pamiętać o tym, żeby ilości pary wodnej przenikające zewnętrzną i wewnętrzną warstwę pokrycia dachowego się równoważyły. Woda skroplona w wełnie mineralnej lub na styropianie negatywnie wpływa na ich zdolności termoizolacyjne.

Inne zastosowania folii paroizolacyjnej

Paroizolację stosuje się głównie po to, żeby ograniczyć dostęp wilgoci do więźby dachowej i termoizolacji dachu, ale paroizolacja na poddaszu to nie jedyne zastosowanie folii paroizolacyjnej. Materiał ten jest stosowany jako warstwa chroniąca podłogi z drewna lub materiałów drewnopochodnych przed wilgocią zawartą w betonowym podłożu, lub jako paroizolacja dachów i ścian budynków o konstrukcji szkieletowej. Wykonując paroizolację, trzeba pamiętać o tym, że nawet najlepsza paroizolacja nie zniweluje skutków niewydolnego systemu wentylacji.